3500 km zwoegen

De route
Wow! NYC is volledig fietsvriendelijk en na nog geen 30km zitten we in de groene beboste heuvels. Op enkele uurtjes van wereldstad naar volle natuur. Na 42km zien we ons eerste hert en vanaf die eerste dag zien we tientallen dieren die we nog nooit van ons leven gezien hebben: stinkdieren, otters, bevers, arenden, vossen, buizerds, gieren, dassen, muskusratten en zelfs een beertje dat we van te dicht zagen.
Om zoveel mogelijk hoogteverschil uit te sparen in de Apalachian Mountains van New York State verbinden we langs onze route rivieren, meren en kanalen. Overal zijn de oevers volgebouwd met vakantiehuisjes waarvan 1 op 3 te koop staat (crisis, weet je wel), bij de andere huizen staan alle mogelijke luxegoederen te koop (boten, moto´s, oldtimers, ja ja nog steeds crisis). We kamperen in tuinen en slapen in huizen tot aan de Niagara Falls. Cliché maar wondermooi nemen we zoals alle toeristen het avontuurlijke bootje "Maiden of the mist" tot vlak onder de watervallen.

Ons stukje Canada is identiek: vakantiehuisjes volledig langs de route aan meer Erie en na een kortje tussenstop op Pelee Island zijn we terug in USA! The Great Plains (Ohio en Indiana): 1400km vlakte, allebei gelukkig. Plat fietsen tussen mais en sojabonen, meren en boerderijen. De meeste boerderijen zijn niet meer rendabel zodat de boer zijn boerenleven combineert met een gewone job. We kamperen naast graansilo´s in de weidse vlaktes en publieke campings langs het meer. Middagpauzes naast tuinslangen, onderweg ieder uurtje verkoeling zoekend in privézwembaden of onder waterpompen. Ze hebben hier zoveel plaats dat ze zelfs raar opkijken als we vragen of we in hun tuin (met de oppervlakte van een stadspark) mogen kamperen.

We stuiten op de legendarische Route 66 en rijden vlot langs East St-Louis, een gevaarlijke en zwaar verloederde buurt. Wauw, zelfs beter dan een wild computerspel als Grands Thieves City of een gangsterfilm in een Amerikaanse suburb. We bezoeken het allerbeste museum ter wereld, het Citymuseum van St Louis, een pretpark uniek in zijn soort. Een kunstenaar bouwt een warehouse om tot verzamel-pretpark. Waanzin. In regeltjesland Amerika zijn hier geen veiligheidsvoorschriften, wel staat overal in koeien van letters "geen verantwoordelijkheid voor gebeurlijke ongevallen" en we moeten zelfs een gelijkaardige verklaring ondertekenen. Een pretpark waar je een kind geen seconde uit het oog mag verliezen of ´t ligt ergens halfdood. Een pretpark waar volwassenen terug kind worden, met glijbanen door oude afvalkokers van ´t 12de verdiep naar beneden, met klimrekken tegen plafonds, ontmantelde vliegtuigen als wippen en flipperkasten uit de jaren 40 ... Kijk zelf maar op citymuseun.org.

En vanaf hier zijn we beginnen kraken. De jarenlange opgeslagen explosieve reisenergie zijn we al verloren in de bergen van New York State en de rest is weggesmolten door de hitte. Route 66 neemt ons door de heuvels en bergen van de Ozarks tot in Missouri. Maar fuck Route 66 loopt langs de autosnelweg of beter nog de autosnelweg is de verbouwde versie van Route 66. We fietsen 5km langs de ene kant, dan brug over naar de andere kant. We vloeken en na 300km onzin zeggen we Route 66 vaarwel. De legendarische dingen die we zagen zijn niet de moeite waard om hier te blijven puffen over heuvels langs een autosnelweg. Denk nu zelf: de grootse schommelstoel ter wereld is weggerot maar ze hebben die dan maar vervangen door een aluminium exemplaar. Goedkoop ja. Souveniers made in China.

We zweten en rijden na een korte tussenstop in de hilarisch pattriotische showstad Branson (pretpark voor gelovige republikeinse bejaarden) via Arkansas de Ozarks uit en komen in onze favoriete staat Oklahoma. The Wild West, cowboyhoeden verschijnen, ketens verdwijnen, heuvels verkleinen! Sfeer, uiterst vriendelijke cowboys. Het plaatselijke bezinestation is de gezellige eettent, verzamelplaats, winkel en café, kortom bijna een communitycenter.
De dorpen liggen verder van elkaar want tot nu toe hadden we iedere 400m een huis. De mais en soja zijn verdwenen en maken plaats voor 'cattle'. ´t Is hier ´t land van de cowboys en indianen. De grootste indianenreservaten zijn hier gevestigd en we hebben geluk. Het is net de grootste gathering van indianenstammen in ChoctowNation. 2 dagen welgekomen pauze om pluimen en scalpen te bewonderen. De cowboys en indianen zijn zelfs beste vrienden geworden en ´s avonds worden we getrakteerd op live countrymusic. ´t Is maf, omdat de Amerikanen de indianen 150 jaar geleden in reservaten gedumpt hebben krijgen ze nu gratis gezondheidszorg en leven ze taxvrij. Een vrijheid die ze omzetten in casino´s en tabakswinkels. De Amerikanen voelen zich
schuldig en ´t is terecht ook.

De gemoedelijke sfeer van Oklahoma ruilen we in voor de posh van Texas. Don´t mess with Texas: De Texanen hebben een air die gelijkloopt met angst, sociale controle en een superioriteitsgevoel. We hebben zelfs een flik die ons in naam van de wet dreigt met de cel als we niet fietsen langs de linkse kant van de weg.

En we kraken opnieuw. Orkaan Hermine blaast met volle kracht vanuit het Zuiden, net de richting die wij uit moeten. Dagen en dagen van onweders komen, hagelbuien en orkaangevaar zodat we van de weg afmoeten. Er razen 2 tornado´s links en rechts op 20km van ons voorbij.
Na al dit natuurgeweld krijgen we hitte en vochtigheid van ongeziene aard. Op 300km van de Mexicaanse grens hebben we er dik genoeg van. We liften nog een stukje tot in Austin en omdat noordelijke Mexico onfietsbaar is om veiligheidsredenen nemen we in Austin de bus naar Zacatecas, Mexico.