Amerika is een andere planeet. Het ´grappige´ beeld dat wij in Europa van de Amerikanen hebben is peanuts bij de werkelijkheid, ze zijn nog stukken beter in ´t echt. Er is niemand die zijn volk verdedigt. Uitspraken als "They are to dumb to get out of the rain", "he, you see now, not all Americans are crazy" zijn typerend voor het beeld dat veel Amerikanen van hun landgenoten hebben. We worden overal aangeklampt en uitgenodigd, alsof ze zich beschaamd voelen voor hun eigen volk. Met eten en luxueuze gastenverblijven willen ze ons telkens opnieuw bewijzen dat ze goed zijn. Ze gebruiken overtreffende trappen om alleen maar te zeggen hoe geweldig, fantastisch, fabulous en wonderful hun ei gebakken is terwijl het eigenlijk naar rubber smaakt. Eten heeft hier trouwens niets met smaak te maken, hoeveelheid, daar draait het om. Op restaurant krijg je plastieken 1 liter bekers met rietjes, en daar zit je dan, op banken die gemaakt zijn voor 10 tonners zodat je net met je hoofd boven tafel komt aan een rietje te zuigen van een vat vol ijs dat iedere 5 minuten bijgevuld wordt. Je kunt geen hap eten of de dienster van dienst komt je, slijmend in de overtreffende trap, vragen of alles vlot, hun loon hangt er immers vanaf want dat betalen we apart. Restaurants waarbij de Luchgarden en Colmar vijfsterrenrestaurants zijn. Eigenlijk zou geen Belg zo´n restaurant willen binnengaan, maar hier is het allemaal van dat. Ongezellig plastiek van voor naar achter en van boven naar onder en dan maar vreten van hamburgers en andere vettigheid, veel te veel maar dat geeft niet, je krijgt het allemaal mee in een to go box. Het versteent binnen de 5 minuten zodat je het kunt houden als souvenier. Op restaurant gaan is dan ook geen gezellig uitje maar een vreetpartij.
Waren er enkel slechte versies van Sarmastars en Colmars, maar nee hoor, daarnaast heb je McDonalds, Wendy, BurgerKing, Braum, Sonic, KFC, Pizzahut... die naast de dorpen een dorp vormen. Het is zover gekomen dat de binnenstad verloedert, instort, vergaat, wat nog overblijft is een postkantoor en een handvol zwarten die er goedkoop een huis gevonden hebben. Voor de rest is het allemaal buiten de stad Drive in, Drive through en Drive Crazy. Want alles ligt hier gigantisch ver van elkaar voor de fietser. Hier is niets voorzien voor fietsers, maar dan ook werkelijk niets. Een dorp van duizend mensen kan makkellijk 5km fastfoodketens, Walmarts en warenhuisapotheken bevatten. Nada cultuur, of is dit de cultuur?
Gepensioneerden spreken ´s morgens af in McDonalds voor het seniorenontbijt aan speciaal tarief en de vrouwen houden er ´s middags theekransjes. Dit is het summume resultaat van een extreem geëvolueerde kapitalistische maatschappij.
Is het enkel dit wat overblijft?
Nee hoor, dan is er nog jezus, onze grote vriend. Eveneens herleid tot een keten, maar wel nadrukkelijk aanwezig. Je vindt hem in bombastische magazijnen tussen andere ketens, en er is voor elk wat wils: baptisten, jehovahs, mormonen, eerst bijeengekomenen van god, nieuwgeboren christenen, episcopanen, methodisten, katholieken, eerstgeboren christenen en ga zo maar door. Ze zijn allemaal vertegenwoordigd in dezelfde 5km. Met spreuken voor hun deur als "No rain outside, showers of faith inside", "Highway to god", "You think this is hot? Hell is hotter, jesus can save u!", volledige radiozenders en reclamepanelen lokken ze de goedgelovige amerikanen. De kerkelijke inkomsten hangen dan ook af van vrijgevige giften. Een grote fabel, dat lijkt ons zowat het leven alhier. Het land waar ze hun vrijheid hoog in het vaandel dragen maar jammergenoeg van niet beter weten.
Buiten de happy few moet iedereen keihard werken voor een baas die niet aan zijn werknemers denkt en hun dus enkel de uren vraagt dat hij hen nodig heeft. Gevolg is dat velen 3 jobs combineren, telkens betaald aan 7 dollar per uur. Een puur kapitalistische maatschappij waar een gezondheidsverzekering haast onbetaalbaar is (reken op 500 dollar per maand per persoon en een commercieel ingestelde verzekeringsmaatschappij die alles in het werk stelt om niet te moeten uitbetalen). Werken en nog eens werken met slechts 2 weken vakantie per jaar, megaketens, jezus en televisie. Het resultaat van 2 maanden fietsen is dat we hen eigenlijk een grote bende vriendelijke sukkelaars vinden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten