dinsdag 22 februari 2011

El Salvador

Vanaf het eerste moment prijs. De grensovergang ligt bovenop een bergpas. Het is vooravond en bij zonsondergang suizen we naar beneden met zicht op een fantastisch landschap gehuld in een oranje gloed. Volledig anders, de bergen liggen verder uit elkaar, reiken nauwelijks boven de 1000m en zijn verbonden door prachtige uitgestrekte valleien en meren.
We zien tijdens ons eerste uur al wandelaars, joggers en fietsers, een teken van enige rijkdom. Later blijkt het vooral de familie in USA te zijn die wekelijks geld opstuurt

En het blijft prijs. Hier vinden we onze mooiste kamer en weiger ik voor het eerst in mijn leven een kamer omdat er naast ons ook een nest vleermuizen in wil wonen.
Hier is een reuzenrad geen romantisch wiel om van het uitzicht te genieten maar een vliegend projectiel van bedenkelijke kwaliteit aangedreven door een automotor. 100 maal vollen bak vooruit schieten en dan 100 rondjes achteruit vallen, complete waanzin.
Hier worden we na 19u in ware kamikazestijl door het leger naar huis gebracht om gangs te ontwijken en worden we verteld in welke straten we niet mogen komen.
Hier mag ik voor levende vuurwerkstandaard spelen op een cultureel spektakel en trots zijn op mijn brandwonden.
Hier zijn er tropische stranden met golven van wel 8 meter.
Hier zijn er koloniale bergdorpen met culinaire festijnen op zondag.
Hier zijn er warmwaterrivieren en over het hele land een lijn vulkanen.
Hier kun je met een beetje geluk in de hoofdstad overvallen worden.

Wat een transitlandje moest zijn werd een verblijf van 3 weken waarbij we rondjes rijden om alles te kunnen zien. De natuur is adembenemend en de mensen oprecht blij om een toerist te zien. De eerste dag vragen we op straat waar we een wegenkaart kunnen vinden en een uur later staan ze onverwacht met 8 mooi aan elkaar geplakte kleurenprints aan onze deur. Na afgifte van originele muntjes (nu is de betalingseenheid dollar) willen ze ons perse meenemen om het nationaal gerecht te proeven: pupusa's, gefrituurde gevulde pannekoeken.
De politie wil ons uitdrukkelijk begeleiden naar bezienswaardigheden en als je de weg vraagt leiden ze je voor. Als je nog maar denkt de weg te vragen staan ze al voor je neus klaar om te helpen.
We wisten dat El Salvador fijn zou zijn en het was nog beter.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten